Δημοσθένης Παπαδόπουλος: «Ο Καρυωτάκης λάτρευε τη ζωή»

Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος μιλάει στην «Κ» για τον ρόλο του στην ομώνυμη σειρά της ΕΤ1

Της Ολγας Σελλα, Η Καθημερινή, Παρασκευή, 16 Iανoυαρίου 2009. Τους τελευταίους μήνες ο ηθοποιός Δημοσθένης Παπαδόπουλος έχει προσεγγίσει την προσωπικότητα, τον χαρακτήρα και την εποχή ενός ποιητή που εξακολουθεί να έχει φανατικούς αναγνώστες (σχεδόν οπαδούς) και εξίσου μαχητικούς πολέμιους: του Κώστα Καρυωτάκη. Ηταν ένας από τους τρεις που πήγαν στην τελική ακρόαση για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της σειράς, την οποία από χθες και κάθε Πέμπτη βράδυ θα παρακολουθούμε στην ΕΤ1. «Οχι, δεν τρόμαξα όταν μου το πρότεινε ο Τάσος Ψαρράς», απαντάει στην «Κ». «Στην ακρόαση πήγα με απόλυτη σιγουριά ότι τελικά θα κάνω το ρόλο. Οχι από έπαρση, αλλά γιατί ξέρω τι μπορώ να κάνω. Στο παρελθόν έχω απορρίψει πρωταγωνιστικές δουλειές, γιατί πίστευα ότι ήμουνα λάθος καστ», λέει από την αρχή της κουβέντας μας, που αποκάλυψε έναν άνθρωπο έξυπνο, σταθερό και οικείο. Ομολογεί ότι έκανε κάποιες φορές τηλεόραση για οικονομικούς λόγους, αλλά φρόντιζε πάντα να κάνει διαλείμματα, «για να μη με ταυτίζουν με τηλεοπτικές περσόνες. Ο ηθοποιός χρειάζεται να παίρνει απόσταση, να τον ξεχνάς. Για να σου λείπει και να τον ξαναθές».

Ο Δημοσθένης Παπαδόπουλος ξεκίνησε να σπουδάζει νομικά, αλλά γρήγορα τα παράτησε και στράφηκε στο θέατρο, αν και η πρώτη τέχνη που τον είχε απασχολήσει, σ’ όλη την παιδική και την εφηβική του ηλικία, ήταν η ζωγραφική. «Χαίρομαι για την τελική επιλογή μου, γιατί συνδυάζει πολλές τέχνες μαζί. Είναι πηγή ευτυχίας να κάνεις τη δουλειά που σου αρέσει». Ολο αυτό το διάστημα έχει διαβάσει ολόκληρο το έργο του Καρυωτάκη, «κι ήταν η βάση μου για να αποδώσω τον χαρακτήρα. Γιατί τα γραπτά του, που είναι μια πολύ προσωπική του υπόθεση, σου δίνουν τα κλειδιά». Οσο για τον ρόλο του Καρυωτάκη, «υπήρχε ένας μεγάλος κίνδυνος», ομολογεί. «Οταν παίζεις ένα υπαρκτό και σημαντικό πρόσωπο, μπορεί να το κάψεις ή να το μεγεθύνεις, κι αυτό είναι πρόβλημα». Ο ίδιος είναι ξεκάθαρος σε ό,τι αφορά τον τρόπο που προσέγγισε τον Καρυωτάκη: «Δεν θα παίξω κανέναν Καρυωτάκη. Πρώτα πρώτα θα βάλω τον εαυτό μου στις συνθήκες της ζωής του. Η βάση μας έχει κοινά στοιχεία: ζούμε σε μια παρόμοια εποχή, με την έννοια της κοινωνικοπολιτικής αστάθειας, των πολέμων, του aids (τότε ήταν η σίφυλη). Αυτό που μου αρέσει στο σενάριο του Τάσου Ψαρρά είναι ότι ο Καρυωτάκης βγαίνει ένας κανονικός άνθρωπος. Στην πορεία του καλλιεργεί το ταλέντο του και ωριμάζει. Ολα αυτά μου έχουν συμβεί και μένα. Και έτσι πρέπει να είναι. Μεγαλώνοντας, συνειδητοποιείς γιατί κάνεις μια δουλειά. Κατά τη γνώμη μου, ο ηθοποιός, παίζοντας έναν ρόλο πρέπει να μιλάει για τον εαυτό του».

Οι ρυθμοί του Δημοσθένη Παπαδόπουλου αυτό τον καιρό είναι έντονοι και εντατικοί. Ολοήμερο ή ολονύκτιο γύρισμα σε μια παραγωγή που έχει δώσει μεγάλη σημασία στη λεπτομέρεια και στα στοιχεία της εποχής. «Η εποχή είναι παρούσα και δηλώνει πως αυτή πλάθει τον ήρωα». Οσο για τον πώς θα χαρακτήριζε τον Καρυωτάκη: «Ευαίσθητο, κυνικό, υπερβολικά ρομαντικό, έξυπνο και παρότι όλοι τον θεωρούν πεσιμιστή και σκοτεινό, πιστεύω ότι λάτρευε τη ζωή. Γι’ αυτό αυτοκτόνησε, επειδή δεν μπορούσε να βλέπει την πραγματικότητα που ζούσε». Σενάριο-σκηνοθεσία: Τάσος Ψαρράς, μουσική: Βασ. Δημητρίου, σκηνικά: Γιούλα Ζωιοπούλου, κοστούμια: Ιουλία Σταυρίδη.